Motortest – Yamaha Tricity 300 (2020)

Speciale datum

Voor mensen die hun autorijbewijs na 19 januari 2013 hebben behaald: helaas. Sinds die datum zijn er nieuwe regels in werking getreden. Driewielige voertuigen zoals deze Yamaha Tricity 300 vallen niet meer onder categorie B maar onder categorie A. Kortom: die mensen moeten een motorrijbewijs halen om op de Yamaha te mogen rijden.

Yamaha Tricity 300 (2020), met autorijbewijs B te rijden! – Test MotorRAI.nl – MotorRAI TV

Favoriet in Europa

Je kunt je afvragen of het rijbewijs zo’n issue is. Wel, een andere driewielige motorscooter, de Piaggio MP3, is bijzonder favoriet in Europa. Neem een stad als Parijs! Als je er afgelopen jaar een keer bent geweest dan weet je dat de MP3 het straatbeeld beheerst. Ook hier geldt de regel dat je er met een autorijbewijs mee mag rijden.

Optie in coronatijd?

Veel autorijders hebben de Piaggio erbij gekocht omdat ze de metro niks vinden en omdat ze met de driewielige motorscooter vlot door het drukke verkeer in de stad op hun bestemming kunnen komen. In Nederland is van een ‘vlucht’ naar dit vervoermiddel nog geen sprake. Het is echter een optie als je in deze coronatijd liever niet met trein of bus naar het werk gaat en makkelijk door de file wilt rijden.

File-killer en eye-catcher

De Yamaha Tricity 300 is een prima file-killer, om het zo te zeggen, en een eye-catcher. Hij oogt best imposant door het brede en sportief gestroomlijnde front. Elk wiel heeft twee veerbenen, zoals bij de driewielige motor Yamaha Niken. Ook de constructie die het kantelen mogelijk maakt, is goed te zien. Fraai stukje techniek is het, zeker voor liefhebbers van wat aparts. Dat heeft wel invloed op de prijs. 9.399 kost de Tricity en dat is een stevig bedrag. De Yamaha XMAX 300 met een enkel voorwiel komt op 6.899 euro. Is een extra voorwiel wel een meerprijs van 2.500 euro waard?

Meer grip in bochten

De Tricity is super wendbaar en stuurt heel vertrouwenwekkend. De dubbele voorwielen bieden flink wat grip. Je hoeft niet bang te zijn dat de voorzijde glibbert op een natte witte streep of putdeksel. Er is altijd een band die wel houvast heeft. Op klinkerwegen en over tramrails hoef je echt niet bang te zijn dat je de controle verliest en valt. En je weet, vallen is schade, mogelijk letsel en kosten die al gauw meer dan 2.500 euro zijn. Dus ja zo’n extra wiel is zijn prijs waard.

Vlot over rotonde

Het zwaartepunt zit laag, waardoor de Tricity zich makkelijk laat ‘omleggen’. Je merkt het als je een rotonde neemt. Je stuurt er vlot overheen. Alle drie wielen hebben een remschijf en dat zorgt voor flink wat remkracht. Je hebt de keuze uit twee remhendels of een voetrem! Dat is een vereiste om hem te mogen homologeren voor het B rijbewijs. De voetrem is lastig te bedienen, vinden we. Met de remhendels is makkelijker te doceren.

 

Net genoeg power voor snelweg

De bescherming tegen wind is keurig, zoals eigenlijk bij elke motorscooter. Het ruitje levert wel enig gewervel op rond de helm bij hogere snelheden. Er is vermogen genoeg om op de snelweg met het verkeer mee te kunnen. T0t 100 km/uur trekt hij vlot op. Op de teller tikken we maximaal 135 aan, maar het duurt wel enige tijd om dat te halen.

“We scoren met gemak 1 liter op 30 kilometer”

Wendbaar als bromscooter van 50 cc

In de stad voel je je thuis op de Tricity. Vanuit stilstand ben je vlot weg en hij voelt even wendbaar aan als een bromscooter van 50 cc. Het eencilinder blok van 300 cc in deze motorscooter levert 27 pk en 29 Nm aan koppel bij 5.750 toeren. De vario-automaat houdt het blokje altijd in de buurt van dat toerental. Dan is de eenpitter lekker bij de les. En het is verrassend zuinig. Zelfs met veel snelwegkilometers (en dus werken) scoren we nog met gemak 1 liter op 30 kilometer.

Onder zadel passen twee helmen

De geteste Yamaha Tricity is in de kleur Nimbus Grey. Het plaatwerk is glanzend grijs (niet metallic) met zwarte vlakken en op de spatborden zitten blauwe accenten. Ze geven een sportief tintje. Onder het zadel zit een ruimte waar met gemak twee helmen in passen. De tankvulopening zit onder een klepje in de tunnel tussen de treeplanken. Openen van klepje en zadel lukt alleen met de smartkey op zak. Dat geldt ook voor het starten en ontgrendelen van het stuurslot.

Cockpit met lcd-display

Een lcd-display in de cockpit laat digitaal de snelheid zien. Het toerental wordt aan de bovenzijde geprojecteerd met een gebogen lijn, die zich met donkere blokjes vult als de motor harder gaat draaien. Verder zie je een benzinemeter. Met een schakelaar aan de rechterzijde kun je verder nog buitentemperatuur, verbruik, gemiddeld verbruik, kilometerteller en dagtellers onderin het scherm laten verschijnen.

Standing Assist?

O ja, net als de MP3 van Piaggio kun je de Yamaha Tricity ook stil laten staan zonder dat je de voeten aan de grond moet zetten dankzij het systeem Standing Assist. Onder de 10 km/uur knippert een lampje in de cockpit en als je dan links op een tuimelschakelaar drukt, blokkeer je het kantelmechanisme tussen de voorwielen. De scooter valt niet dan niet om. Zodra je gas geeft, ontgrendelt de boel direct.

Parkeren zonder standaard

De blokkerfunctie is even wennen en het vraagt vertrouwen om toch niet telkens je voeten van de treeplanken te halen vlak voor stilstand. Niettemin is de functie ideaal als je afstapt. Je hoeft de zijstandaard niet uit te klappen of hem op de middenstandaard te zetten. Het is wel zaak om de handrem, die links in de kuip zit, aan te trekken anders rolt de scooter weg op een hellende ondergrond.

Conclusie

Om terug te gaan naar het begin, is de Yamaha Tricity serieus geschikt als alternatief voor de auto? Een eenduidig antwoord is niet mogelijk. Stel dat je de file beu bent en het zoeken naar een vrije parkeerplek. Dat je niet nog eens apart examen wil doen voor een motorrijbewijs. En dat je openbaar vervoer niet ziet zitten. Ja, dan komt de Tricity zeker in beeld. Er zijn echter wel wat mitsen en maren. Het zal voor sommigen best een lastige keuze kunnen zijn om het comfort en de veiligheid van de auto te moeten inleveren en een helm op te moeten zetten. Natuurlijk zorgen abs en traction control bij de Yamaha voor actieve veiligheid, maar een passagierskooi zoals bij een auto is er niet. Een voordeel is weer  het zeer lage brandstofverbruik van 1 op 30. Ook in vergelijking met een motorfiets is dat gewoon superzuinig. Toch wagen wij te betwijfelen of een verstokte motorrijder de overstap zou maken naar een motorscooter. Die rijdt toch echt anders, lichter en wendbaarder. Dat is fijn in de stad, maar maakt hem minder stabiel op de snelweg. Dan moet je wat onrust door windvlagen voor lief nemen. Je went er aan, dat wel, maar eerlijk gezegd voelt de Tricity het fijnst in de stedelijke dynamiek. Niet voor niets rangschikt Yamaha hem in zijn productportfolio onder het hoofdstuk Urban Mobility en niet onder de Sportscooters zoals de TMAX en de XMAX 400 en XMAX 300.

Testnotitie Bart Oostvogels

“Stoer ding om te zien, deze Yamaha Tricity 300. Solide gebouwd en de materialen zien er goed uit. Yamaha heeft leuk gespeeld met het design door er verschillende gimmicks in te verstoppen, zoals blauwe details op de wielen als verwijzing naar de zogeheten Bluecore-krachtbron. Wie zich vertrouwd voelt met een motorfiets met twee wielen gewend, zal vast even moeten wennen aan de andere vorm van balans die je op deze motorscooter ervaart. Toch voelt deze Tricity 300 al snel heel vertrouwd aan. Gewoon een kwestie van wegrijden en spelen met de machine, dan komt het vertrouwen vanzelf. Natuurlijk is deze Tricity 300 wel wat duurder dan de XMAX 300 met feitelijk dezelfde aandrijflijn, maar voor die meerprijs krijg je wel meer stabiliteit en je hoeft wellicht niet eens een motorrijbewijs te halen. Wat dat betreft sla je dus twee vliegen in een klap. Hij weegt overigens rijklaar 239 kilogram, vergelijkbaar met een Piaggio MP3 en Qooder QV3, de twee belangrijkste concurrenten van de Tricity 300.”