Motortest – Triumph Tiger 1200 XCA (2019)

De Britten mikken met de Triumph Tiger 1200 op reislustige motorrijders. Die hun hand niet omdraaien voor een midweek naar De Alpen. Rijders die lang in het zadel verblijven, gebruiksgemak zoeken en comfort wensen.

GS vs. Tiger

Naast de BMW R 1250 GS is de Triumph Tiger 1200 enige allroader met cardanaandrijving. En wat geldt voor de GS, geldt ook voor de Tiger: Met een gewicht van meer dan 250 kg voel je je meer thuis op asfalt en gravel dan in zand en modder. Uitbundige capriolen in het terrein zijn immers een hele opgave. Vooraf enige training volgen is zeker aan te raden. Of beter nog: laat het onverharde over aan specialisten.

 

Triump Tiger  vs. comfort

Kilometers maken doet de Tiger met gemak. Hij biedt volop comfort. De veerwegen zijn lang en dankzij TSAS, de elektronische vering en demperregeling van Triumph, is de automatische afstelling voor en achter onder de meeste omstandigheden keurig. Je kunt handmatig de mate van vering inkleuren van heel soft naar sportief. Dat gebeurt automatisch bij het wisselen van rijmodi. In de standen rain en offroad is alles wat softer, ook de gasreactie. In de stand road zijn de settings meer sportief gericht.

Elektrisch verstelbaar windscherm

Erg plezierig is het elektrisch verstelbare windscherm. In de hoogste stand zit je behoorlijk goed uit de wind, maar als het erg warm is zet je het scherm tijdens het rijden vlot wat lager voor meer rijdwind in je gezicht.  Ook een factor voor comfort is het megasoepele driecilinder blok van 1.215 cc. Het levert 141 pk. Trekkracht heb je vanaf 2.000 toeren en die houdt aan tot 9.500 toeren. Je kunt in de derde versnelling moeiteloos een rotonde nemen en gas gegeven zonder dat het blok zich ook maar een moment verslikt.

Lichter en levendig

Echt doorjagen naar hoge toeren is trouwens helemaal niet nodig. Het koppel (maximaal 122 Nm) is altijd en overal, zo voelt het. Het blok reageert een stuk gretiger op het gas dan in de voorgaande Explorer. Kan ik zelf beamen, want met die versie ben ik dagelijks op pad. De levendiger karakter komt door een lichtere krukas. Die krukas is niet de enige verandering. De bediening en informatievoorziening is totaal op de schop gegaan. Alle info zie je nu op een TFT-kleurendisplay. Scrollen door menu’s en activeren doe je met een kleine joystick op de linkerstuurhelft. Vlak onder de richtingaanwijzer. Ook nieuw zijn de led-koplampen en de fraaie dagrijverlichting in de vorm van twee vleugels.

Zadelverwarming Led-verlichting

De geteste Triumph Tiger XCA is de meeste complete versie, zelfs inclusief geneugten als zadelverwarming voor rijder en passagier. Heb je niet nodig, zou je zeggen. Maar met koud en nat weer is het toch fijn. De Tiger is best hoog om te zien maar toch is de zithoogte niet extreem. Met een lengte van 1,80 meter lukt het toch met de voeten goed aan de grond te komen. Met het zadel in de laagste stand is de zithoogte 835 mm en in de hoogste is die 855 mm.

Quickshifter

De quickshifter maakt schakelen erg makkelijk en soepel. Het is een van de fijnst werkende die we kennen en hij functioneert ook bij terugschakelen. De aluminium koffers zijn robuust en zitten stevig vast. Ze steken wel wat ver uit, maar blijven nog wel net binnen de breedte van het stuur. Wel zo fijn als je tussen de file doorrijdt. Standaard bij de XCA is de Arrow uitlaatdemper. Het uitlaatgeluid krijgt wat meer bas. Zeker bij optrekken is dat goed te horen. Nooit wordt het trouwens een irritante snerp. Het geluid is gewoonweg uniek. Triumph noemt het de Triple Sound.

Prijzig maar ook zeer compleet

Leuke details die de Tiger een eigen karakter geven zijn de aluminium carterbeschermplaat en breedstralers met een aluminium omhulsel. Beide componenten ogen stoer door de perforaties. Bij de XCA zijn beide standaard, net zoals de grote handkappen en zelfs de koplampen die in bochten meedraaien. Wat ie kost? Best wel wat. De Triumph Tiger XR is er vanaf 18.400. De XCA vanaf 24.200, maar dan heb je wel vrijwel alle opties….. En dan ook zaken waarvoor je bij andere merken flink bijbetaalt.

 

“De Triumph Tiger 1200 heeft mij persoonlijk echt verrast. Ik ben vooral fan van de lichtere machines omdat ze zo lekker wendbaar zijn. Toch voelt deze Triumph Tiger 1200 – net als de BMW R 1250 GS overigens – superwendbaar aan. Dat zou je niet zeggen als je hem ziet staan, want deze Triumph heeft best een indrukwekkend voorkomen. Alleen bij het duwen van de motorfiets in de garage merk je wat van het gewicht van deze motorfiets. Je krijgt er automatisch spierballen van. Al rijdend is er van dat topzware gewicht nauwelijks iets te merken. Je gooit deze Triumph heel eenvoudig een bocht in en weer uit. Het zadel is lekker comfortabel, net als de zithouding. Ook tussen de files door rijden is geen probleem, zelfs als je met zijkoffers rijdt. Die steken namelijk niet buiten de zijspiegels uit. Kunnen de spiegels erdoor, dan ook de koffers. Zo simpel is het. Simpel is ook de bediening van het infotainmentsysteem. De handige joystick links op het stuur laat zich onderweg heel makkelijk bedienen. Op een volle tank haalde ik ongeveer 380 kilometer. Dat is voor een fiets van dit formaat en gewicht helemaal niet slecht.”