Motortest – Triumph Street Triple RS (2020)

Goed, maar niet goedkoop

De vanafprijs van de Street Triple RS is wat minder want je betaalt 14.400 euro, daar waar de Street Triple R voor 11.800 euro de jouwe is. En die doet met 118 pk wat snelheid betreft nauwelijks onder voor de RS.

Deze zijn wat goedkoper

En nu we toch in die prijzen zitten. Een Yamaha MT-09 SP (115 pk) kost 11.999 euro, een Kawasaki Z900 Performance Kit (125 pk) is er vanaf 11.698 euro, de Kawasaki Z1000 (142 pk) kost je 13.799 euro en voor de GSX-S750A (114 pk) vraagt Suzuki slechts 9.499 euro. De 123 pk sterke Street Triple RS van Triumph is dus wat aan de dure kant, daar waar de Street Triple R een keurige prijs heeft.

Goed te verklaren

Toch is die hogere vanafprijs van de RS goed te verklaren. Als je de Street Triple RS ziet staan, vallen direct de hoogwaardige componenten op. We zien Brembo M50-remmen, volledig instelbare Öhlins-vering, een 41 mm Showa upside down voorvork, een TFT-display (Street Triple R heeft conventionele toerenteller en compact scherm) en kleverige Pirelli Diablo Supercorsa SP V3-banden.

Rustig, rustig

Bij deze banden direct een kanttekening: rustig aan in de regen en bij koude temperaturen, want feitelijk zijn dit gewoon straatlegale semi-slicks. Bij warm weer is de grip enorm. Dat geeft vertrouwen. Gelukkig hebben we tijdens de testweek slechts één keer regen, op alle andere dagen is het asfalt mooi opgewarmd door de zon.

Mooie spulletjes

Je krijgt dus wel mooi spulletjes voor je munten. Heel mooi spul zelfs. Je blijft details ontdekken als je de Street Triple RS voor je neus parkeert terwijl je geniet van een bakje koffie of thee. Well done Triumph! De carbon eindkap van de uitlaat, de kroonplaat van het stuur met Triumph-logo, het bekende goud van de Öhlins-installatie, details om je vingers bij af te likken.

Triumph Street Triple RS (2020) – Test MotorRAI.nl – MotorRAI TV

Gemiddeld verbruik

En dan moet het rijden nog beginnen, maar voordat we opstappen eerst nog even wat details. Deze machine weegt droog 166 kilogram en dankzij een tankinhoud van 17,4 liter kun je nog behoorlijke afstanden afleggen. Bij rustig rijden met een gangetje van 80 tot 100 km/u moet een gemiddeld verbruik van 1:18 haalbaar zijn. Maar probeer je maar eens in te houden op zo’n Street Triple RS. Dat is nog best lastig, want als je eenmaal hebt geproefd van de rijkwaliteiten en het opzwepende hese motorgeluid, dan wil je daar alleen maar meer van.

De rug strekken

Genoeg ‘small talk’, tijd voor actie. En oooh, dat krijg je op een Street Triple RS. De motorfiets heeft een heerlijke wielophanging met goed uitgekiende demping, een zeer fijn motorkarakter met fantastisch uitlaatgeluid en een bizar goede balans. Vooral dat laatste maakt indruk. Hij voelt goudeerlijk aan. De zitpositie is niet zo rechtop als bij een MT-09, maar wat actiever. Gelukkig niet oncomfortabel, alleen moet je op de langere afstanden af en toe wel even je rug strekken. Je wilt vooral gas geven op de RS.

Explosieve stappen

De krachtexplosie maakt indruk. Je kunt de driecilinder keurig rustig rijden maar zodra je hem de sporen geeft, gaat dit blokje explosieve stappen zetten tot ver boven de 12.000 toeren per minuut. Sensationeel. Tot ongeveer 4.000 toeren per minuut klinkt ie lekker hees, donkerbruin. Daarboven gaat ie roffelen, pruttelen, hoesten en proesten. En vooral: janken. Kippenvel. Ja, de RS heeft een soundtrack die direct na de lancering de status ‘goud’ of ‘platinum’ zou krijgen. Een beetje als Adele: als je denkt dat de rek in stemgeluid er wel een beetje uit is, klinkt er als finishing touch toch nog een eindsalvo die je trommelvliezen tot in de kleinste vezels streelt. Dát geluid. De boodschap is duidelijk. Hij klinkt gewoon lekker.

Troebel beeld

Tijdens het rijden vallen ook een paar zaken op. Zo trillen de zijspiegels wat bij snelheden boven de 80 km/u. Dat geeft een wat troebel beeld naar achteren. Toch is de positie van de zijspiegels perfect. Je hebt een fijne kijkhoek achter de motor. De testmotor heeft een duoseatcover. Die krijg je er altijd bij, net als een duozadel. Zo kan er ook nog iemand achterop, wel zo gezellig. Het TFT-display heeft fraaie graphics, maar is soms wel wat lastig af te lezen door spiegeling van de zon. Ach, je rijdt zo’n machine toch vooral op gevoel en gehoor. Cruise control heeft ie niet. Dat zou puur vanuit zelfbescherming nog een fijne toevoeging zijn geweest.

Conclusie

Voltreffer. Punt. Meer hoeven we eigenlijk niet te zeggen. De Triumph Street Triple RS is dé machine voor rijders die net wat meer uit hun motorfiets willen halen. Triumph geeft je de hardware en software. Aan jou te taak om ervan te genieten. Keer op keer op keer.

“De Street Triple is sinds zijn lancering in 2007 een game-changer in de motorwereld. Hij viel van meet af aan in de smaak bij kopers door de combinatie van een agressief uiterlijk, licht en intuïtief rijgedrag, een opwindende vermogensafgifte en het unieke triple-geluid. De 675 cc driecilinder groeide in 2017 naar 765 cc en nu heb ik meters gemaakt op deze nieuwe Street Triple RS.

What you see is what you get. De best wel brutale styling verraadt een beest. Dat doet ook het geluid zodra je hem start. Hese uitlaatklanken met een vleugje rauwigheid als van een door whisky gevormde stem van een fijnproever zijn de voorbode van een machtig optreden. Van een ongekende performance, die je direct merkt als je optrekt. De reactie op het gas is direct en ferm, al bij lage toeren. Om uit te monden in een zinderende finale richting het maximale toerental, dat ruim boven de 10.000 ligt.

Dan klinkt hij echt niet meer hees, dan jankt de RS het uit net zoals het blok dat doet in de Moto 2-racers van Triumph. En man, wat stuurt dit ding stabiel. Je legt aan voor een bocht en bam: je neemt hem met speels gemak. De Brembo M50 remmen zijn krachtig en goed te doseren. De zitpositie op de RS is niet al te extreem voorover en dat is een houding die ik prefereer.”