Motortest – Moto Guzzi V7 Stone Centenario (2021)

We schrijven 1921. Toen is Moto Guzzi opgericht door de militaire piloten Giovanni Ravelli, Giorgio Parodi en technicus Carlo Guzzi. Hij deed onderhoud aan de vliegtuigen en voor zijn militaire loopbaan sleutelde hij bij het autoraceteam van Isotta Fraschini. De Eerste Wereldoorlog was echter voorbij. De drie Italianen zochten een nieuwe uitdaging en vonden die in de ontwikkeling en bouw van motorfietsen. De fabriek Moto Guzzi was een feit.

Snelheidsrecords

Moto Guzzi is verdienstelijk geweest in de motorsport: met snelheidsrecords, tal van overwinningen maar ook met technologie. Het is het enige merk ter wereld dat in de jaren vijftig in de 500 cc klasse een V8 inzette. Een racer met achtcilinder motor dwars op de rijrichting, met een cilinderinhoud van 500 cc, acht carburateurs, dubbele bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cilinder. Ook nu nog spreekt dat liefhebbers van motortechniek tot de verbeelding. De inhoud van elke cilinder was bijvoorbeeld maar 62 cc!

Moto Guzzi V7 50 jaar!

We gaan nog een stap verder in de tijd en dan komen we bij de V7. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw kwam die uit. Het was een van de zwaardere toermotoren van dat moment. Iconisch van uiterlijk met de dwarsgeplaatste V-twin van 752 cc en daaronder een groot carter als van een tractormotor. Ook de cardanaandrijving was kenmerkend voor de Moto Guzzi V7 en het sterke frame zorgde voor degelijke stuureigenschappen. Je kon straffeloos een zijspan aan de V7 monteren. Het frame was er sterk genoeg voor.

Stone Centenario

De huidige Moto Guzzi V7 is gebombardeerd tot een van de vaandeldragers voor 100 jaar merkhistorie. Deze V7 Stone Centenario is vijftig jaar na de eerste V7 uitgebracht. Basic, puur en met heel veel fraaie naar de oer-V7 knipogende details. Zoals de al eerder genoemde kleuren. Maar ook de fraaie, bruine buddyseat, de matzwarte dubbele uitlaten en de stofhoezen ronde de vorkpoten geven deze motor een heel eigen aureool. Echt thumbs up! En die omhoog gestoken duimen kregen we ook van andere motorrijders. Kortom, het uiterlijk is geslaagd.

Eenvoudig en toch modern

Meer van deze tijd is de ronde klok met een lcd-display dat toerental en snelheid weergeeft. Verder kun je met een -mode- knop rechts op het stuur informatie over gemiddeld verbruik, gemiddelde snelheid, dagteller en tractie controle opvragen. Rijmodi zijn er niet. Zelfs alarmlichten zitten er niet op de V7. De bediening is eenvoudig, zoals vroeger, zoals bij de eerste V7.

Adelaarvleugels

In de koplamp met led-verlichting zit dagrijverlichting in de vorm van de adelaarvleugels. Die prijken ook goudkleurig op de tank. Het beeldmerk zit ook in het lcd-display, waarbij de geprojecteerde vleugeltippen aansluiten bij de ‘oortjes’ links en rechts van de ronde klok. Ik zei het al: er zijn heel veel details.

Vibraties die als rilling door fiets trekken

Het motorblok, de V-twin, is beeldbepalend aanwezig met fraaie gefreesde kleppendeksels. De tweecilinder klinkt en draait karaktervol. Bij het geven van gas voel je vibraties als een rilling door de fiets trekken. Het blok slaat ietwat mokkend aan. In die zin dat de hele motor heen en weer schudt zodra de cilinders hun eerste klappen geven. Uit de uitlaat klinken wollige ploffen, waarbij achterspatbord en kentekenplaathouder ritmisch meedansen. Bij hogere toeren, vanaf 4.000, komt daar een snorkelend inlaatgeluid bij.

V-twin afgeleid van de V85 TT

De Moto Guzzi V7 heeft een blok met 850 cc cilinderinhoud. In grote lijnen is dat gelijk aan de krachtbron van de enkele jaren geleden uitgebrachte V85 TT. Alleen is er verschil in prestaties. Bij de V85 TT levert het 76 pk en en 82 Nm koppel en bij de V7 zijn dat respectievelijk 65 pk en 73 Nm. Tot zover de cijfers. Gevoelsmatig is de V7 veel krachtiger dan op papier lijkt. Bij vol gas zet het blok flinke stappen voorwaarts en ook in de hoogste zesde versnelling is de reactie verrassend gretig.

Behoorlijk zuinig

Bij rustig toertempo is de V7 trouwens behoorlijk zuinig. We noteerden een verbruik van 1 op 29 tot 30. Met 21 liter in de tank kun je dus in theorie meer dan 500 kilometer afleggen, voordat het brandstoflampje gaat branden. De zitpositie is rechtop. De rijstabiliteit is prima, ook op hogere snelheid. Hij stuurt makkelijk door het relatief lage gewicht van 218 kg met volle tank. De zithoogte is slechts 780 mm.

Schakelschok of juist niet?

De versnellingsbak schakelt soepel. Wel is het zaak om bij terugschakelen even wat gas te geven, zodat het toerental wat hoger is voordat je de koppeling loslaat. Anders trakteert de V7 je op wat nadrukkelijke motorrem en dus een schok. Maar! De schok als je stilstaand het schakelpedaal in z’n een trapt, ontbreekt volledig. Je hoort zelfs niets. Het lijkt of hij niet in de versnelling staat, maar dat is toch het geval. De versnellingsindicator op het display verschijnt ook pas zodra je de koppeling hebt losgelaten.

Conclusie

De Moto Guzzi V7 hoort thuis in het segment van modern classics. Eigenlijk doen we dan geen recht aan het karakter van deze Italiaan. Hij is zo anders dan modern classics van andere merken. Vergelijken met de BMW R nineT met cardanaandrijving gaat ook niet. Die levert meer vermogen en rijdt en stuurt ook weer anders. Triumph heeft een hele serie modern classics, maar dan met een staande twin als blok. Dat voelt en klinkt anders. Een kloek gebouwde V-twin, nog met twee kleppen per cilinder, gekoppeld aan cardanaandrijving is gewoonweg uniek. De authentieke kleurstelling maakt het bijzondere van deze motorfiets compleet. Het is de optelsom van factoren waardoor deze machine zijn eigen fans heeft en waardoor hij niet Moto Guzzi-kenners verleidt tot kijken en wie weet kopen. Als Centenario heb je hem vanaf 11.495 euro.